odpoczynek kierowcy

Odpoczynek kierowcy, wymiar i znaczenie przerw podczas jazdy

Kiedy zastanawiasz się nad pracą na stanowisku zawodowego kierowcy, warto wiedzieć, jakie będą Twoje prawa i obowiązki. Ile czasu będziesz spędzał za kierownicą, a ile będzie trwał Twój odpoczynek?

Nakreślone powyżej aspekty są niezwykle ważne na stanowisku pracy kierowcy. Dlatego przed podjęciem decyzji o przyjęciu takiej oferty pracy, ważne jest, aby zapoznać się z tym jaki jest wymiar czasu pracy, jak długo trwa odpoczynek kierowcy i jakie jest znaczenie przerw na takim stanowisku? Wszystkie te informacje znajdą się w poniższym artykule.

Dokumenty, którym podlega pracownik na stanowisku pracy kierowcy

Czas pracy kierowców jest określony w ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 roku, o czasie pracy kierowców (Dz.U. z 2019 r. poz. 1412). Do ich przestrzegania zobowiązani są wszyscy zatrudnieni w tym zawodzie na podstawie stosunku pracy, przedsiębiorcy, którzy osobiście wykonują przewóz drogowy, czyli kierowcy samozatrudnieni czy osoby zatrudnione przez przedsiębiorcę, lecz osobiście wykonujący przewozy drogowe na jego rzecz (w rozumieniu przepisów zawartych w ustawie o transporcie drogowym — Dz.U. z 2022 r. poz. 180).

Pracodawcy mogą zapłacić karę za nieprzestrzeganie czasu pracy. Takie przepisy są zawarte w kodeksie pracy — dokładnie określają wysokość kar za poszczególne przekroczenia. Z kolei kierowcy samozatrudnieni podlegają karom określonym w załączniku nr 3 do ustawy o transporcie drogowym.

Osoby zatrudnione na stanowisku kierowcy, których praca polega na przewozie drogowym osób lub rzeczy, pojazdami, które są skonstruowane lub stale przystosowane i przeznaczone do przewozu 10 osób łącznie z kierowcą (lub więcej). Mogą to być również pojazdy, których masa całkowita — łącznie z naczepą albo przyczepą — przekracza 3,5 tony,podlegają przepisom zawartym w:

  • umowie europejskiej, która dotyczy pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR). Dotyczy to przejazdów, które odbywają się pomiędzy wspólnotą a państwem trzecim. Wyłączona z tego jest Szwajcaria oraz państwa, które są stronami porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym. Powyższe wyłączenie dotyczy również przewozu poprzez takie państwa,
  • rozporządzeniu (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak i rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85. Dokument ten dotyczy przejazdów, które odbywają się na terytorium Wspólnoty lub między Wspólnotą czy Szwajcarią oraz państwami, które są stronami porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym.

System pracy kierowcy zawodowego

Organizacja czasu pracy pracownika jest zależna od stosowanego względem niego systemu. Ustawa regulująca czas pracy kierowców wyodrębnia 5 systemów czasu pracy, które są do dyspozycji pracodawcy. Przepisy prawne w niej zawarte kompleksowo regulują to zagadnienie. Dlatego też są to jedyne z dopuszczalnych form zatrudniania kierowców. Wyróżniamy tanie systemy jak: podstawowy, równoważny, przerywany, zadaniowy oraz mieszany. Poniżej krótki opis każdego z nich.

odpoczynek kierowcy
Czas pracy kierowcy jest bardzo ważny. Przerwy mają ogromne znaczenie.

Podstawowy system czasu pracy odpowiedzialnego za transport

Taki system może być stosowany do każdego rodzaju przewozu. Zatrudnienie pracownika w podstawowym systemie nie wymusza spełnienia dodatkowych wymagań czy warunków ani specjalnych uzasadnień. Jedyna elastyczność pracodawcy w tym systemie pracy ogranicza się do możliwości zmiany liczby dni w poszczególnych tygodniach okresu rozliczeniowego. Pozostawia to opcje przedłużenia tygodnia pracy o jeden dzień w danym okresie rozliczeniowym. Jednak należy pamiętać, że w pozostałych tygodniach tego okresu liczba dni powinna być zmniejszona. W innym wypadku pracodawca przekroczy dopuszczalny prawnie czas pracy kierowcy.

Równoważny system czasu pracy prowadzącego pojazd

Jest to zdecydowanie bardziej elastyczny system czasu pracy. W ramach tego systemu pracodawca ma możliwość dostosowania liczby godzin pracy do konkretnego zadania wykonywanego przez kierowcę. W równoległym systemie okres rozliczeniowy nie może być dłuższy niż jeden miesiąc. Tylko w szczególnych przypadkach może on zostać przedłużony, nie więcej jednak niż do trzech miesięcy. Również nie ustala się konkretnego rozkładu przejazdów.

Przerywany system pracy przewożącego osoby lub towary

W przerywanym systemie czasu pracy mamy do czynienia z podobną sytuacją jak w podstawowym. Różnica między nimi polega na tym, że pracownik ma prawo do podzielenia swojej pracy na dwie części, które są oddzielone przerwą. W jej trakcie może swobodnie dysponować swoim czasem. Pracodawca ma obowiązek odgórnie ustalić przerwę w pracy.

Zadaniowy system czasu pracy zatrudnionego jako kierowca

W tym rozwiązaniu kierowca nie jest rozliczony za faktyczny czas pracy, tylko za konkretne wykonane zadanie. Powinny być to takie obowiązki, z których pracownik jest w stanie się wywiązywać w ustawowo określonym 8-godzinnym czasie pracy. Ma on bowiem prawo do regularnego odpoczynku.

Mieszany system czasu pracy odpowiedzialnego za przewóz

Takie rozwiązanie stanowi mieszankę systemu równoważnego i przerywanego. Plan pracy kierowcy w tym przypadku może obejmować zajęcie do 12 godzin na dobę (w ramach systemu równoważnego). Jednocześnie w każdym dniu pracy kierowca ma prawo do przerwy przewidzianej w systemie przerywanym. Należy jednak pamiętać, że w pozostałych dniach kierowca — już bez przerwy — będzie pracował w wydłużonym lub skróconym wymiarze.

W przypadku każdego rodzaju systemu pracy w transporcie niezwykle ważne jest zaplanowanie, w jakim czasie prowadzenia pojazdu kierowca powinien zrobić sobie przerwę. Wynika to z tego, że każdy prowadzący pojazd powinien dbać o regularny odpoczynek dzienny i tygodniowy. O tym napiszemy trochę później.

Czas pracy kierowcy

Przestrzeganie czasu pracy kierowców jest niezwykle istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa transportu, jak również zdrowia i komfortu osób w nim uczestniczących.

Jakie czynności uznaje się za czas pracy kierowcy?

Czas pracy kierowcy liczy się od chwili rozpoczęcia pracy do momentu dostarczenia do centrum operacyjnego pracodawcy dokumentów zaświadczających wykonanie przewozu. Jego obowiązki obejmują:

  • prowadzenie pojazdu,
  • załadowanie oraz rozładowanie (nie musi być wykonywany przez kierowcę, ale kierowca powinien mieć nadzór nad tymi czynnościami),
  • pomoc oraz nadzór nad osobami, które wsiadają lub wysiadają z pojazdu,
  • czynności spedycyjne,
  • obsługę codzienną pojazdów oraz przyczep,
  • dopełnienie niezbędnych formalności organizacyjnych,
  • utrzymaniem pojazdu w czystości,
  • wszelkie inne czynności podejmowane w celu wykonania obowiązków służbowych czy zapewnienia bezpieczeństwa osób, rzeczy lub pojazdów,

Do czasu pracy kierowców samochodów ciężarowych wlicza się też:

  • czas oczekiwania na wyładunek czy też załadunek towaru (bywa tak, że jego określenie jest niemożliwe po przygotowaniu wyjazdu),
  • 15 – minutowa przerwa, która należy się każdemu pracownikowi po 6 godzinach pracy.

Co nie wlicza się w czas pracy kierowcy?

Istnieją również takie działania, których nie można zaliczyć do czasu pracy kierowcy. Należą do nich:

  • czas dyżuru — jeśli kierowca nie wykonywał pracy,
  • nieusprawiedliwione postoje w czasie prowadzenia pojazdu,
  • dobowy wypoczynek nieprzerwany,
  • przerwy w pracy, które zostały ustanowione w równoważnym systemie czasu pracy — system ten polega na wydłużeniu czasu pracy jednego dnia i skrócenie w innym. Kierowca powinien mieć regularny odpoczynek tygodniowy, który też należy zrównoważyć. Dodatkowo w tym systemie kierowca transportu drogowego nie może wydłużyć czasu pracy więcej niż do 10 godzin na dobę. Okres rozliczeniowy nie może być dłuższy niż miesiąc, a w uzasadnionych przypadkach 3 miesiące.

Jaki jest czas pracy kierowcy?

Ogólna zasada dotycząca wymiaru czasu pracy kierowców jest określona w Kodeksie Pracy. Nie może on przekraczać 8 godzin na dobę oraz 40 godzin w pięciodniowym tygodniu pracy. Przy czym okres rozliczeniowy to 4 miesiące. W praktyce oznacza to, że pracodawca, rozliczając czas pracy kierowcy, nie powinien przekraczać tego określonego w przepisach prawnych. Wszystkie zadania ponad ten wymiar będą rozliczone jego praca w godzinach nadliczbowych. Wyjątkiem są te wypracowane w opisanym powyżej systemie równoważnego czasu pracy. Dotyczy to tylko okresu rozliczeniowego. Natomiast samo obliczenie nie powinno przekraczać przeciętnej – 8 godzin dziennie, a 40 godzin tygodniowo.

Dodatkowym obowiązkiem pracodawcy jest ustalenie rozkładu czasu pracy, uwzględniając regularny, tygodniowy lub dobowy odpoczynek. Z tego punktu zwolnieni są wszyscy zlecający transport rzeczy. Natomiast jeśli chodzi o przewóz osób, rozkład taki powinien być znany co najmniej na dwa tygodnie do przodu. W przypadku transportu wykonywanego w systemie równoległego czasu pracy co najmniej miesiąc wcześniej.

Rozkłady oraz systemy czasu pracy, jak i przyjęte okresy rozliczeniowe ustala się w układzie zbiorowym pracy lub też w regulaminie. W przypadku, gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 20 pracowników, nie ma obowiązku ustalania regulaminu czasu pracy kierowców i stosowania się do wyżej wymienionego systemu. W takiej sytuacji może wypracować własny sposób kontroli czasu pracy, o czym ma obowiązek poinformować swoich podwładnych.

Kwestie prawne dotyczące czasu pracy kierowców

Kiedy chcemy poznać aspekty prawne dotyczące czasu pracy kierowców oraz innych przywilejów z tą pracą związanych, powinniśmy zajrzeć do ustawy o czasie pracy kierowców 2004 r. oraz rozporządzenia Unii Europejskiej 561/2006/WE.

Zgodnie z zapisami tej ustawy prowadzący pojazd jest zobowiązany do rejestrowania prędkości samochodu, zużycia paliwa oraz swojej aktywności za kółkiem. Nieprzestrzeganie czasu jazdy kierowcy oraz nieprawidłowe użycie tachografów (urządzenie pomagające w analizie czasu pracy kierowcy) może skończyć się mandatem karnym.

Naruszeniem przepisów obarczeni są nie tylko kierowcy, lecz przede wszystkim przedsiębiorcy transportowi. To ich obowiązkiem jest zorganizowanie czasu pracy w taki sposób, aby umożliwić osobom, które prowadzą pojazd odpoczynek regularny. Jaki zatem jest czas pracy kierowcy? Jak zarejestrować godzinę, aby uniknąć konsekwencji prawnych? Na te pytania odpowiemy w dalszej części artykułu.

Dzienny czas pracy kierowcy

Dzienny okres prowadzenia pojazdu wynosi maksymalnie 9 godzin. Istnieje również możliwość przedłużenia tego czasu do 10 godzin w ciągu dnia — wówczas mówimy o dobowym przedłużonym czasie pracy kierowcy. Należy jednak wówczas pamiętać, że można to zrobić tylko dwa razy w tygodniu. Skutkiem jest bowiem skrócony dzienny okres odpoczynku. W świetle wcześniej wspomnianych aktów prawnych tydzień jest rozumiany jako okres od godziny 24:00 w poniedziałek do godziny 00:00 w niedziele. Należy to wziąć pod uwagę podczas planowania tygodniowego czasu pracy kierowcy.

Istotne jest, aby pamiętać, że przedłużenie czasu jazdy nawet o 5 czy 10 minut nie jest tożsame z wydłużeniem okresu prowadzenia pojazdu. Dla planowania pracy ważne jest również to iż ustawodawca, regulując okres prowadzenia pojazdu, nie odwołuje się do pojęcia „doby” lecz „zmiany roboczej”. Dzięki takiemu zapisowi istnieje większa możliwość manewru przy planowaniu godzin pracy kierowców. Daje to przestrzeń do kontynuowania kolejnej zmiany roboczej w danej dobie.

Tygodniowy czas pracy kierowcy

Dopuszczalny czas pracy za kierownicą w ciągu tygodnia wynosi 56 godzin. Pomimo że jest to gwarantowane w prawie, nie zawsze będzie możliwe wykorzystanie tego czasu w zupełności. Dzieje się tak, ponieważ w dalszej części przepisów widnieje zastrzeżenie, że czas pracy kierowcy tira w dwóch następujących po sobie tygodniach musi się zamknąć w 90 godzinach. Co w praktyce oznacza, że jeśli kierowca w jednym tygodniu spędził 56 godzin za kółkiem, to w następnym jego czas pracy nie może przekroczyć 34 godzin.

O tym ograniczeniu warto pamiętać nie tylko ze względu na kondycję fizyczną kierowcy, ale również kontrolę z Inspekcji Transportu Drogowego. Tutaj możemy spodziewać się bardzo wyrywkowej inspekcji zgodności zapisów zarejestrowanych na tachografie z regułami zapisanymi w ustawie, a dotyczącymi czasu pracy kierowcy zawodowego.

Kiedy mówimy o godzinach nadliczbowych?

Z godzinami nadliczbowymi mamy do czynienia, jeśli wykonywana praca jest ponad obowiązującej normy czasu pracy oraz ponad dobowy przedłużony wymiar czasu pracy. Oczywiście określa to obowiązujący kierowcę rozkład przejazdów. Ograniczenia stawia tutaj roczny wymiar godzin nadliczbowych stosowany w przypadkach szczególnych do 260 godzin rocznie.

Czas pracy kierowców zatrudnionych nie może przekraczać (w rozliczeniu 4-miesięcznym) przeciętnie 48 godzin.

Tygodniowy czas pracy kierowcy może być przedłużony maksymalnie do 60 godzin. Takie rozwiązanie jest stosowane wyłącznie wtedy, kiedy ogólne rozliczenie miesięczne nie będzie przekraczało 48 godzin tygodniowo. W praktyce oznacza to, że pracodawca, który przedłużył czas pracy kierowców w jednym tygodniu — w kolejnym będzie zmuszony go skrócić. Tak, aby w ostatecznym rozrachunku nie przekroczyć tygodniowej dopuszczalnej normy.

Ustawodawca dopuszcza możliwość ustalenia innego rozkładu godziny pracy. Czyni to jednak z zastrzeżeniem, że w rozliczeniu 4-miesięcznym czas pracy w wymiarze tygodnia nie przekroczyć 48 godzin.

W przypadku kierowców zatrudnionych w przewozie drogowym praca świadczona w porze nocnej nie może przekroczyć 10 godzin na dobę. Z kolei wyjazd kierowcy poza siedzibę firmy pracodawcy traktowany jest jako delegacja służbowa i dlatego rozliczany jest według odrębnych przepisów.

Praca kierowcy zawodowego a jego prawo do odpoczynku

Przepisy dotyczące pracy kierowcy regulują również jego prawo do przerwy w pracy. Niezwykle ważny w takiej pracy jest odpoczynek regularny. Jak wygląda stosunek czasu pracy kierowcy do czasu jego odpoczynku? Co mówią o tym przepisy prawne? Przekonajmy się.

odpoczynek kierowcy
Regularny odpoczynek kierowcy zwiększa bezpieczeństwo i komfort jazdy.

Prawo do przerwy

Po pewnym czasie prowadzenia pojazdu kierowca ma prawo do przerwy. Pod tym pojęciem należy rozumieć okres, w którym kierowca nie może prowadzić pojazdu ani wykonywać innej czynności zaliczanej do jego służbowych obowiązków. Ma być to czas wykorzystany wyłącznie na odpoczynek kierowcy.

Po 6 godzinach pracy kierowca ma prawo do przerwy przeznaczonej na odpoczynek. Ma on odbywać się w wymiarze:

  • nie krótszym niż 30 minut, wówczas gdy liczba godzin pracy nie przekracza 9 godzin,
  • nie krótszym niż 45 minut, w razie, gdyby liczba godzin w pracy wynosi więcej niż 9 godzin.

Dopuszczalne jest, aby przerwa była dzielona na krótsze okresy. Należy jednak pamiętać, że nie mogą być one krótsze niż 15 min. Przerwa może być wykorzystana w czasie 6-godzinnej pracy lub bezpośrednio po jej zakończeniu. Nie mogą być one wliczone do czasu odpoczynków.

Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy pracownik, który podlega przepisom Rozporządzenia Unii Europejskiej oraz umowy AETR i wykorzystał przerwy do prowadzenia pojazdu (po 4,5 godzinach za kółkiem) przeznaczone na odpoczynek zgodnie z tymi przepisami. W tym przypadku nie stosuje się przerw, o których pisaliśmy powyżej.

Odpoczynek dobowy — jaki jest dzienny okres odpoczynku?

Pod pojęciem odpoczynku dobowego należy rozumieć, 24 godziny zaczynając od momentu rozpoczęcia pracy przez kierowcę, zgodnie z obowiązującym go rozkładem pracy kierowcy.

Czas odpoczynku dobowego kierowcy powinien trwać co najmniej 11 godzin nieprzerwanie po dniu pracy.

W każdym 24-godzinnym okresie pracy przysługuje kolejny dzienny okres odpoczynku. Może on być liczony do odpoczynku tygodniowego i w tym okresie rozliczany.

Przerwa najczęściej odbywa się w miejscu zamieszkania kierowcy. Rozporządzenie dopuszcza jednak, aby odpoczynek dzienny spędzić w pojeździe. Wówczas musi on znajdować się na postoju oraz być wyposażony w miejsce do spania. Ta zasada nie dotyczy kierowców wykonujących przewozy regularne, których długość nie przekracza 50 kilometrów.

Podobnie jak w przypadku prawa do przerwy wyjątek stanowi kierowca, który podlega przepisom rozporządzenia UE oraz umowy AETR. Wówczas okres odpoczynku wykorzystali zgodnie z tymi przepisami.

Odpoczynek tygodniowy

Odpoczynek tygodniowy należy rozumieć jako okres liczony pomiędzy godziną 24:00 w niedzielę, a 00:00 w poniedziałek.

Regularny tygodniowy odpoczynek kierowcy jest niezwykle ważny dla odpowiedniej wydajności. W każdym tygodniowym okresie odpoczynku przewoźnikowi przysługuje 35 godzin wolnego od pracy. W czas odpoczynku tygodniowego wlicza się 11-godzinny odpoczynek dobowy, który należy się w dniu rozpoczęcia kolejnego tygodnia.

Tygodniowy okres odpoczynku nie może rozpocząć się później niż po przepracowaniu sześciu 24-godzinnych okresów pracy. Wówczas należy to liczyć od końca poprzedniego tygodniowego okresu odpoczynku. Taka zasada, która bierze pod uwagę odpoczynek tygodniowy, ma zastosowanie u kierowców podlegającym przepisom umowy AETR oraz Rozporządzeniu Unii Europejskiej. Dotyczy ona również takich pracowników, którzy wykonują przewozy regularne, których trasa nie jest dłuższa niż 50 kilometrów.

Nieprzerwany tygodniowy okres odpoczynku może być krótszy, nie powinien jednak obejmować mniej niż 24 godziny. Taka zasada ma zastosowanie w sytuacjach kiedy:

  • występuje zmiana pory wykonywania pracy przez kierowcę, która jest zgodna z wcześniej ustalonym rozkładem przejazdów,
  • pracy w godzinach nadliczbowych, w sytuacjach, które wymagają od kierowcy podjęcia działań dla ochrony życia lub zdrowia ludzkiego. Taka zasada dotyczy również zdarzeń losowych związanych z pojazdem np. usunięcia awarii samochodu.

Wyjątkiem w tym przypadku są wszyscy kierowcy, którzy podlegają przepisom zawartym w umowie AETR oraz Rozporządzeniu Unii Europejskiej.

Praca w tandemie

W pracy kierowcy możliwa jest praca w cyklu załogi posiadającej przynajmniej dwóch kierowców. Wówczas taka zmiana może trwać 30 godzin. W jej ramach obaj kierowcy prowadzący pojazd mogą wykorzystać po 9 godzin prowadzenia pojazdu lub też, dwa razy w tygodniu po 10 godzin i wtedy przysługuje im 9 godzin odpoczynku.

Cykl 24-godzinny

Praca jako przewoźnik jest możliwa również w cyklu 24-godzinnym. Wówczas czas pracy kierowcy może wyglądać następująco:

9 godzin jazdy > 45 minut > 9 godzin jazdy

lub

10 godzin jazdy > 1,5 godziny > 10 godzin jazdy

Możliwa jest też każda inna kombinacja, która pozwoli zachować ustawowe okresy wypoczynku oraz maksymalnego czasu jazdy.

Obowiązki pracodawcy

Obowiązkiem pracodawcy jest powiadomienie kierowcy o zasadach zawartych w regulaminie pracy. Kiedy kierowca wykonuje pracę polegającą na przewozie drogowym, pracodawca potrzebuje od niego dwóch oświadczeń:

  • o wymiarze zatrudnienia lub
  • niepozostawaniu w zatrudnieniu u innego pracodawcy, innymi słowy pracownik nie może wykonywać żadnej innej pracy.

Pracodawca ma również obowiązek ewidencjonowania czasu pracy.

Ustawa regulująca wymiar pracy kierowców zawodowych dopuszcza ewidencjonowanie czasu w różnych formach:

  • zapisów na wykresach,
  • wydruków z karty kierowcy oraz tachografu cyfrowego,
  • plików pobranych z karty kierowcy i tachografu cyfrowego,
  • innych dokumentów potwierdzających czas pracy oraz rodzaj wykonywanych czynności,
  • rejestrów opracowanych na podstawie dokumentów, o których jest mowa wyżej.

Zaświadczenie o działalności kierowcy

W szczególnych przypadkach pracodawca jest zobowiązany do wystawienia pracownikowi zaświadczenia o działalności kierowcy. Taka sytuacja ma miejsce wtedy, gdy kierowca:

  • przebywał na urlopie wypoczynkowym,
  • przebywał na zwolnieniu lekarskim z powodu choroby,
  • miał czas wolny od pracy (wyłączając odpoczynek tygodniowy),
  • był zajęty zawodowo czym innym niż prowadzeniem pojazdu,
  • prowadził pojazdy wyłączone z zakresu stosowania umów i rozporządzeń, o których mowa powyżej,
  • pozostawał w gotowości do pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o czasie pracy kierowców oraz nie jest możliwe wprowadzenie takich informacji do tachografu.

Pracodawca taką ewidencję przechowuje przez 3 lata po zakończeniu okresu, który jest nią objęty i udostępnia go kierowcy na stosowny wniosek.

Znaczenie odpoczynku kierowcy

Podsumowując, przerwy i odpoczynek w trakcie prowadzenia pojazdu są niezwykle istotne, w kontekście szeroko pojętej równowagi i higieny pracy oraz bezpieczeństwa innych uczestników ruchu drogowego. Są to też najczęściej zadawane pytania w kontekście zawodu kierowcy zawodowego. Dlatego przed przyjęciem takiej oferty pracy warto znać wszystkie prawa i obowiązki kierowcy.

Pamiętajmy, że każdy pracownik odpowiedzialny za transport powinien wykonać przerwę — co najmniej 45-minutową – po każdych 4,5 godzinach jazdy lub 15- minutową po 6 godzinach pracy. Trzeba mieć na uwadze fakt, że praca w porze nocnej również rządzi się swoimi prawami. Wyjątkiem jest moment, w którym rozpoczyna się tygodniowy lub dzienny okres odpoczynku. Regularne tygodniowe okresy odpoczynku są istotne zarówno dla pracodawcy, jak i pracownika, ponieważ dla jednego i drugiego — nieprzestrzeganie ich — może skończyć się karami finansowymi.

Osoba, która podejmuje się pracy jako kierowca zawodowy, musi pamiętać, że nie jest to łatwy zawód. Wiąże się on z bardzo dużą ilością wyjazdów oraz wieloma godzinami (od 9 godzin wzwyż) spędzonymi za kierownicą. Ważne jest również, aby pamiętać, że każdy kierowca powinien zadbać o odpoczynek regularny. Nierzadko jest to związane także z przystosowaniem do szczególnych potrzeb pracodawcy.

Podobne wpisy

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *